вучыктымаш

Г. вычыкты́маш сущ. от вучыкташ2 жертвоприношение. Аваже черлырак ылят, ала-могай водыжлан вучыктымашым пуышт. А. Асаев. Мать немного приболела, поэтому дали жертву какому-то божеству.

◊ Вучыктымо вольык скот, предназначенный для жертвоприношения.